Huaraz

Na weer een vermoeiende nachtrit aangekomen in Huaraz om een uurtje of 5. Helemaal kapot en weer slecht geslapen komen we bij een hostel aan en gelukkig laten ze ons gelijk inchecken waardoor we gelijk een bed in kunnen duiken. Voor de tweede keer op dezelfde dag wakker worden en al snel merken we dat weer in de bergen zitten. Huaraz ligt op 3000m boven zee niveau en het nemen van een douche kan laat je hart al sneller kloppen. We hebben al eerder op hoogte gezeten, maar na twee weken strand moeten we weer opnieuw acclimatiseren. Dit gaat ons minstens twee dagen kosten dus doen we lekker rustig aan en hebben we alle tijd om een goede hiketour te boeken. Uiteindelijk hebben we besloten om een 4 daagse trekking te doen tot een maximale hoogte van 4750m.

Een bus kwam ons om 6 uur in de ochtend ophalen om ons naar de start locatie te rijden. Tijdens deze busrit hebben we Jeniffer (USA) en Erik (GER) ontmoet wat later erg goed bleek te klikken. De eerste dag was een relatief simpele hike van 4 uurtjes, maar bleek erg taai te zijn. De hoogte heeft ons die dag flink te grazen genomen, maar uiteindelijk hebben de camp spot weten te bereiken. Helaas waren de ezels en Tony (55 jarige spanjaard) met alle campeerspullen nog niet gearriveerd. Omdat Tony de laatste was bleef de gids bij hem en had de rest van de groep geen idee wat te doen. De zon was weg, we hadden honger en plotseling werd het vriesend koud! Bovendien hadden we geen warme kleding omdat het overdag erg warm was. Alle kleding zat om die reden om de rug van een ezel.. Wat dus een slecht idee bleek te zijn en de dagen erna hebben we alles zelf mee gedragen.

Na een zeer koude nachtrust werden we weer om 6 uur wakker om de tweede dag te tacklen. Ons zelfvertrouwen was toch een beetje geslonken omdat dit een zeer zware dag zou worden en de eerste dag viel met de hoogte toch een beetje tegen. Er werd ons die ochtend een voorstel gedaan om een extra zware route te doen en iedereen had hier een lichte twijfel over. Iedereen behalve Tony! Tony wilde meteen voor de zware route gaan en uiteindelijk heeft iedereen hiermee ingestemd. Zo gezegd zo gedaan en vanaf minuut 1 gingen we stijl omhoog! Je kan je voorstellen dat de knieen van een 55 jarige man dit niet op prijs stellen en al snel moest de hele groep op hem wachten. Omdat er maar 1 gids voor de groep was moesten we de hele tijd wachten omdat er geen duidelijke route was en we geen idee hadden waar we heen moesten hiken. Dit was uitermate vervelend omdat op een normaal tempo het kamp te bereiken was rond een uurtje of 4 en je zeker voor de kou en donker in je tent wilt zitten! Uiteindelijk kon de gids ons uitleggen waar we heen moesten lopen en kwamen we rond 6 uur in het kamp aan. Tony en de gids wisten het kamp pas rond 10 uur savonds te bereiken en hebben een flinke tijd in het donker gelopen. Dit is niet geheel ongevaarlijk in dit gebied hoorde we later. Twee italianen zijn vermoedelijk omgekomen op een berg naast ons in dezelfde tijd dat wij er waren. Tony was na deze dag uiteraard helemaal gesloopt en zou de volgende dag niet meer met ons mee lopen (gelukkig).

De volgende, derde dag, was een prachtige dag. Weer hebben we gekozen voor een extra lange route waardoor we langs een prachtig meer zijn gekomen. Aan dit meer lag een berg waar de schade van meerdere lawines te zien was. Aan de sneeuwtop van deze berg bewogen de wolken op een super snelheid, we hebben hier mega timelapses van kunnen maken. Tevens zijn we op deze hike langs de berg gekomen van de paramount pictures. De rest van de wandeling was een vlakke 6 uur loop door een prachtige vallei. Om de haverklap veranderde dit van droog naar groen naar sneeuw. Optijd aangekomen in het kamp om weer lekker in de kou te gaan slapen.

De laatste dag was een simpele hike van 2 uurtjes door weer een compleet nieuw gebied. Weer een mooie hike en rustig afgesloten met een biertje. Daarna weer 5 uur in de bus en terug in Huaraz !