Bucaramanga

Dus op aanbeveling van het Colombiaanse stel zijn we inderdaad na parque Tayrona gelijk naar Bucaramanga vertrokken. We zaten hier in het enige hostel van Bucaramanga, Casa Guane, zeer nice hostel. Het rare aan dit hostel was dat er betrekkelijk weinig reizigers waren maar toch was hun bar elke avond gevuld omdat dit volgens de bucaramanen de plek was om te drinken voor het uitgaan. 

Bij aankomst hebben we lang over de planning nagedacht uiteindelijk bleek dat het te overhaast was om zaterdag in Medellin aan te komen. Het plan was om te blijven in Bucaramanga voor het hele weekend gezien ook in Bucaramanga wat fiestas te vinden waren om vervolgens in wat kleine plaatjes tussen Bucaramanga en Medellin uit te rusten.

Gelijk bij aankomst hebben we de bus gepakt naar Giron. Dit is een geweldig mooi koloniaals plaatje. De straten zijn van dikke brokken stenen en het is onmogelijk om daarop te lopen. Tevens was deze stad voor ons doen er stijl. Na hier een erg vermoeide dag gehad te hebben, mede door de lange busreis en doordat we letterlijk door iedereen in het stadje naar een andere plek werden gestuurd, zijn we weer naar Bucaramanga gegaan. Na een rustige avond in de bar zijn we naar ons bedje gegaan.

De volgende dag, stukken meer uitgerust, zijn we Bucaramanga gaan ontdekken. Ik vond het een erg plezierige stad om in te zijn veilig en tot zo ver erg ontwikkeld. We zijn eerst naar de lokale privee universiteit gegaan om te kijken hoe dat is. Na wat nieuwschierige blikken geworpen te hebben in de nog niet zo ver ontwikkelde klas lokalen hebben de taxi naar het centrum genomen. Dit was weer echt colombia overal verkopers en drukte. Vervolgens zijn we een lang stuk gaan lopen om opzoek te gaan naar een lokaal spel waar we de naam niet van wisten. Na een lange zoektocht en een lang gesprek met een taxi chauffeur gaven we het op. Toch bedacht de taxi chaffeur zich en wist hij opeens waar we het over hadden dus maakten we weer een u turn en kwamen we precies terug op de plek vanwaar we de taxi hadden gepakt, zeer kansloos maar we waren er. Het bleek om bolso te gaan een spel waarbij je zwaare stenen tegen een drie pilaren aan moet mikken. Bij het spel was het verplicht om een half krat bier te kopen. Wij lulden ons hieruit en hebben het spelletje een half uur gespeeld en zijn daarna weer terug gegaan. Dit alles hadden we trouwens met twee betrekkelijk saaie meisjes (daarom bedenk ik me nu pas dat we de hele dag met hun waren) uit ons hostel gedaan. Die avond hebben we een goede wilde avond in Bucaramanga gehad de club viel echter wat tegen omdat bijna iedereen zat aan een tafel en dit was volgens de colombianen de definitie van elektronische muziek wat voor ons haagsche kluis muziek is. 

Tijdens onze aankomst hadden wij het Colombiaanse stel gemaild of wij miscchien met hun een colombiaanse avond maaltijd konden ervaren. Dit bleek eerst te kunnen maar later kon dit niet omdat ze moesten werken (veel colombianen werken op zaterdag). Maar bij het afzeggen gaven ze ons gelijk een alternatief we zouden met de Famile van Mia kunnen lunchen. We vonden dit heel raar we hadden deze mensen immers nooit ontmoet maar grepen de kans. Dus wanneer wij mega mega mega mega brak wakker werden stond daar de vader voor ons hostel en zijn we met hem en zijn dochter de auto in gegaan. Godzijdank sprak de dochter engels en kon zij dus alles vertalen. We reden naar hun huis in Floridablanca. Zoals veel Colombianen woonden ook zij in een gemeenschappelijke community. Dit moet je voor je zien als een park waar zon 200 huizen staan met twee ingangen.In dit park is een gedeelde tennisbaan en zwembad. Na een geweldige lange cultuur uitwisseling hebben we een wandeling door hun gemeenschap en park gemaakt en zijn daarna naar het centrum gereden voor de beste oblea in de area. Dit is een groot plat koekje waar arequipe op gaat, een soort gecondenseerde melk de colombianen zijn er gek op, met room, blackberry jam en kaas met nog een koekje. Que raro! con queso? Si! ik heb het dus geprobeerd maar proefde door alle zoete troep de kaas niet meer.

Die avond scheidde de wegen tussen mij en max ik mag niet zeggen waarom. Ik bleef in het hostel achter. Ik was tijdens het diner met de saaie meisje geeindigd zij hadden mij uitgenodigd om met hun mee te gaan maar ik ging toch liever "naar bed" in het hostel ben ik rustig een boekje gaan lezen om te zien wat de avond zal brengen. De hele bar was weer packed met colombianen. Een colombiaan zag me zitten met mijn e-reader en was hiervan onder de indruk. Na een tijdje over technologie mijn werkveld en stage gepraat te hebben kwam er nog een vent bijstaan. Hij mocht me want hij had eens eerder nederlands ontmoet en hij vond het de geweldigste mensen op aarde, dit hadden we al eerder gehoord toppi dus, ik vroeg waar hij heenging hij zei naar een of ander random besloten feestje ik zei gelijk cool mag ik mee? Ik ging mee en het bleek een geweldige avond te zijn. Een zeer besloten feestje waar je wel naar binnen kon wanneer je 5000 peso aka 1,5 euro betaalde. Eindelijk hoorde ik weer eens techno en mijn spaceplaten ik heb een zeer goede avond hier gehad en met iedereen lopen lullen. Ook een meisje uit Medellin, Laura ontmoet. Zei gaf mij haar nummer want ik moest haar zeker bellen als we naar Medellin gingen. Het feestje was helaas om 3 uur voorbij en om 4 ging iedereen naar het after feestje, de engel sprak mij toe en ik skipte deze.

De volgende dag hadden Max en ik een leuke uitwisseling. We besloten om nog even snel naar een waterval dichtbij te gaan. Dit bleek echter nog niet zo snel te gaan en was zelfs een flinke klim geworden van 3 uur. Het was wel geweldig toen we daar eenmaal aankwamen, in onze blote pik onder een water val met helemaal niemand om ons heen. Met een lift zijn we terug gegaan. Bij het hostel hebben we gelijk de bus gepakt naar San Gil.