Manizales

Maandag in de bus naar Manizales, wat een leuke tussenstop moet zijn op onze weg naar het zuiden. We hadden in Cartagena ook een aantal meiden ontmoet die in Manizales wonen en die wilde we ook wel even opzoeken. In de bus zijn we een Chemical engineer (Johan)  tegen gekomen die weer eens een veel te vriendelijke Colombiaan bleek te zijn. Hij ging zijn moeder en vriend opzoeken in zijn geboortestad Manizales en zou de volgende dag met de auto van die vriend de vulkaan opgaan van zon 5000m. Wij zijn die avond optijd gaan pitten omdat we kapot waren van het feesten in Medellin totdat er opeens om half 10 op onze kamer werd geklopt. Het was Johan die wist in welk hostel we zaten en vroeg of we mee gingen met de auto de vulkaan op. Dit konden we natuurlijk niet afslaan en een half uur later zaten we met ze vieren in de auto en hebben zijn we tot 4500 meter hoogte gereden voor een prachtig uitzicht. De volgende dag heeft Max Manizales ontdekt met zijn vriendin (Mafe) uit Cartagene en ik heb hetzelfde gedaan met een Deen (Rasmus) uit het hostel. Omdat Max er veel langer over deed ben ik achter de computer gedoken om fotos te uploaden en op de hardeschijf te gooien. Nadat Max EINDELIJK terug keerde was Bas aardig gefrustreerd van een aantal uur computeren. Snel de camera in de kamer gegooid en de stad in te gaan om te gaan bowlen met de chicks uit Cartagena. Klinkt goed, helaas zat de hardeschijf met al het GOPRO materiaal nog in de achterkant van de computer…

Volgende dag zijn we door gegaan naar het koffie plaatsje Salento en hebben we de schijf nooit meer terug gezien.